Historia Głównego Szlaku Beskidzkiego

GSB został wyznakowany w latach 1924–35 z inicjatywy Kazimierza Sosnowskiego, jednego z najbardziej znanych animatorów ruchu turystycznego w Beskidach, autora wy danego w 1914 r. pionierskiego przewodnika po Beskidach Zachodnich. Uważał on, że szlaki turystyczne i schroniska powinny być tak sytuowane, by dać turyście możliwość wędrowania i noclegu w schronisku odległym o dzień marszu, a osią zagospodarowania gór powinien być jeden szlak główny, który wiódłby najbardziej atrakcyjnymi terenami górskimi. Idea ta została zrealizowana właśnie pod nazwą Głównego Szlaku Beskidzkiego. Jego przebieg został w znacznej części zaprojektowany przez Mieczysława Orłowicza, działacza turystycznego, twórcę Akademickiego Klubu Turystycznego we Lwowie. Trasa przebiegu GSB w Gor ganach została zrealizowana zgodnie z propozycją prezesa Oddziału Lwowskiego PTT – Adama Lenkiewicza. Szlak ten, długości ok. 800 km, także rozpoczynający się w Ustroniu, prowadził do Szybenego (wschodnia część Czarnohory. Po wyznakowaniu szlaku rozwijano również infrastrukturę turystyczną – budowano schroniska, schrony niezagospodarowane oraz szlaki łącznikowe. Obecna trasa przebiegu Głównego Szlaku Beskidzkiego różni się od pierwotnego przebiegu i proces ten trwa nadal.